Afscheid groep 7 en allerlei andere dingen

Lieve allemaal,

We hebben gisteren ons laatste dagje in groep 7 gehad! Voor de pauze hebben we nog even hard gewerkt, na de pauze nog een les aardrijkskunde, maar daarna hebben we spelletjes gedaan met groep 7. Touwtrekken, touwtje springen, KING'en en stoelendans. De kinderen vonden het heel leuk, maar ze hadden ook erg last van de warmte. Ze zeiden elke keer: 'Ik ben ziek, juffrouw'. Haha, grapjassen! Ze hadden nergens last van. Ondertussen waren ze heel ondeugend geworden en luisterden minder goed naar ons. Haha, toch waren ze ook heel leuk en schattig! Aan het einde van de lesdag kregen ze een stuiterballon mee naar huis. Nu zien we overal deze ballonnen! Ze hebben er ieder geval plezier mee. 

We hadden die dag tegen de kinderen van groep 7 gezegd dat ze die middag nog een potje konden KING'en. We spraken af dat ze om 4 uur konden komen. Dat vonden ze leuk! We waren benieuwd hoeveel kinderen er om 4 uur zouden zijn. Spannend!

Die middag vond ook de begrafenis plaatst van de vrouw waarover we in de vorige blog al iets vertelt hebben. In het eerste opzicht zou de begrafenis dezelfde dag plaats vinden, toen zou de begrafenis de volgende ochtend plaatsvinden, maar uiteindelijk vond de begrafenis pas 's middags rond half 4 plaats. Kenmerkend voor Suriname. Van een afstandje hebben we gekeken hoe alles ging. Eerst werd de kist naar het water gedragen en daar in een kano gezet. De huilende en klagende vrouwen liepen erachteraan. Ongeveer 15 mensen gingen mee de boot in, waaronder Wim die ook uit Nederland komt. Van hem hebben wij achteraf gehoord hoe alles een beetje gegaan is. Er werden verschillende gebeden opgezegd en een korte toespraak gehouden. Daarnaast werden ook allerlei spullen van de vrouw bij de kist in het graf gelegd. Toen werden er iets boven de kist planken gelegd, waardoor er een lege ruimte is. Op deze manier kan de overledene gemakkelijk bij haar spulletjes komen. Echt kenmerkend voor de Wayana cultuur. Boven op de lege ruimte werd plastic gelegd en daarop het zand. Het was een bijzondere gebeurtenis. Aan het eind moesten degene die mee waren geweest zich ook wassen met water en een speciale kruid. Vanmorgen toen we wakker werden hoorden we weer de vrouwen huilen. Dit kan nog best een paar dagen doorgaan. 

Na de begrafenis gingen we ons klaar maken voor de kinderen die zouden komen om een spel met elkaar te doen. Maar om 4 uur was er nog geen kind te zien. Jammer! We hebben een half uur gewacht. 'Hmm, laten we ons nu maar gaan baden, ik verwacht dat ze niet meer komen'. Maar wie kwamen daar aan toen we ons half hadden omgekleed? Juist ja, de kinderen uit de klas. We konden ze moeilijk wegsturen, dus toen hebben we nog een half uurtje met ze het spel gedaan. Het was zeker gezellig! Gelukkig konden we daarna al ons zweet afwassen in de rivier. Heerlijk!

Nouja, we weten eigenlijk niet of het lekker is. We hebben donderdag iets gezien waar we niet heel blij van werden en vanaf dat moment vragen we ons af wat er allemaal niet in het water zit. Er werd namelijk een varken geslacht aan de rand van de rivier, waar alle mensen zich baden, waar de kleren gewassen wordt en waar de potten en pannen worden schoongemaakt. Allereerst werd het hoofd eraf gehakt, daarna de poten en de staart. Waar werd de staart in gegooid? In het water... Lekker, ben je je aan het baden, komt er ineens een staart langs drijven. Hmm...heerlijk! Wat er met de rest gedaan is, is ons niet duidelijk want we werden een klein beetje misselijk. Zelfs Lisanne met haar slagerservaring! Oh trouwens, het werd allemaal gedaan door een vrouw! Heel bijzonder! 

De gedachte dat het water hier weg stroomt, zorgt ervoor dat we ons nog wel baden in de rivier. Dus maken jullie zich geen zorgen dat we als stinkvarkens terug in Nederland komen! 

Van de week hebben we interviews en observaties gedaan! Het was interessant om te horen en te zien hoe de juffen hier zich inzetten voor het onderwijs hier in Apetina. We zagen dat ze allemaal tegen het slecht ontwikkelde Nederlands aanlopen. Het is best moeilijk om de leerlingen dan les te geven. Ook kwamen we erachter dat de ouders van de kinderen zich totaal niet interesseren in het onderwijs van de kinderen. Op een ouderavond komen er maar net twee ouders per klas. Dat is best weinig! Tijdens de observaties kwamen we erachter dat de leerkrachten heel lief zijn, ondanks dat er af en toe geschreeuwd wordt. Het was in ieder geval leuk om in de klassen te kijken! 

Nu hebben we weekend! We gaan ons straks waarschijnlijk begeven in een kano, zonder motor. Dus we gaan peddelend... Haha, gelukkig gaat Michiel (buurman in onze lodge) met ons mee. Morgen hopen we hier weer naar de kerkdienst te gaan en volgende week hopen we nog van onze laatste dagen te genieten hier in Apetina. We hoeven geen les meer te geven, dus we gaan lekker genieten van onze vrije dagen! We hopen een keer pannekoeken te bakken voor de kinderen en nog een keer bingo te spelen! We zijn benieuwd hoe dat gaat! 

Allen een fijn weekend! 

Groetjes,

Lisanne en Lianne