Vliegreis, eerste indruk en ons eerste nachtje in Paramaribo

Ha allemaal! 

Op dit moment is het 4:05 Surinaamse tijd. Naast mij ligt Lisanne nog heerlijk te snurken, maar mij lukt dat niet meer. Ik denk dat zoiets een jetlag heet, wennen aan andere tijd enzo. 

Wat waren we blij dat we gisteren na 22 uurtjes weer onze ogen mochten sluiten. Het was een hele lange dag geweest. Gisterenochtend arriveerden we rond half 11 op Schiphol. We hebben onze koffers ingeleverd, afscheid genomen van onze persoonlijke taxichauffeurs (we houden van jullie), handbagage laten checken en toen door de douane heen. We hadden nog aardig wat tijd over dus toen hebben nog even appjes gedaan naar ons thuisfront en nog even lekker een broodje gegeten. Om 2 uur was het tijd om te gaan vliegen. We hebben uiteindelijk 10 uur in het vliegtuig gezeten en we hebben ons vermaakt met slapen, praten met onze aardige Surinaamse buurvrouw en met voorbereidingen voor onze stage in Apetina. We hebben niet heel veel last gehad van turbulentie en om 18:45 landden we in Suriname. Een applaus voor de piloot volgde. Toen we uit het vliegtuig stapten kwam de warmte ons al tegemoet! Het vliegveld in Suriname zag er nogal anders en primitiever uit dan Schiphol, maar gelukkig hadden ze ook een bagageband waarop onze koffers tevoorschijn kwamen. We kwamen ook hier weer door de douane heen en buiten stond onze taxichauffeur Mahinder te wachten. 'Zijn jullie zusjes?', vroeg hij. Mahinder vond onze namen zo op elkaar lijken dat hij tot de conclusie was gekomen dat we wel zusjes moesten zijn. Verkeerde conclusie dus. We moesten nog zo'n 1,5 uur rijden naar ons hotel in het historische gedeelte van Paramaribo. We hebben onze ogen uitgekeken. Grote villa's tot kleine hutjes zijn we tegen gekomen. En hoe dichter we Paramaribo naderden hoe drukker het werd. Mahinder heeft ons netjes afgezet bij ons hotel. Daar schaamden wij ons een beetje voor het gewicht van onze koffers. De meneer van het hotel had het zweet op zijn voorhoofd staan nadat hij de koffers via een smal trapje naar boven heeft gesjouwd. Het is een klein kamertje waarin we slapen, maar het is schoon, we hebben airco en we hebben een bed. Een airco is hier echt nodig, want het is klam en het zweet komt overal tevoorschijn. Ook wanneer je even op de rand van je bed zit. In ons hotelkamer moesten we even wennen aan alles. We waren moe en we moesten echt even wennen aan het primitieve. Maar we zien dit als een goede voorbereiding op ons verblijf in Apetina.

We danken de Heere Die ons veilig hier gebracht heeft. Het is altijd spannend zo'n reis, maar de Heere heeft ons bewaard. Hem alle dank! We bidden ook of Hij ons deze verdere reis wilt omringen met Zijn aanwezigheid en bescherming. 

Vandaag gaan we eerst uitslapen. Dit lukt Lisanne waarschijnlijk wel, maar mij (Lianne) niet. Daarna hopen we te genieten van een heerlijk ontbijt. Verder hebben we niet heel veel plannen dan alleen even Paramaribo in te lopen en de buurt hier te verkennen. We gaan rustig aan doen vandaag! 

Allemaal hartelijk bedankt voor het meeleven! Allen een fijne dag toegewenst! 

Liefs, Lisanne & Lianne